Czy każdy suplement diety i wyrób medyczny nie podlega podatkowi cukrowemu ?

Z uwagi na wejście w życie w dniu 1 stycznia 2021 r. przepisów ustawy z dnia 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów, wprowadzających opłatę od środków spożywczych zawierających w swym składzie substancje słodzące, potocznie zwaną podatkiem cukrowym, należy rozważyć czy wskazane przepisy mają zastosowanie do rynku wyrobów medycznych, suplementów diety, żywności specjalnego przeznaczenia medycznego czy preparatów do początkowego żywienia niemowląt.

Na wstępie należy zaznaczyć, że aby produkt podlegał dyspozycji wskazanej ustawy, musi być napojem lub też syropem będącym środkiem spożywczym, ujętym w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 (soki z owoców i warzyw) i 10.89 (pozostałe artykuły spożywcze, gdzie indziej niesklasyfikowane) czy w dziale 11 (napoje).

Po drugie w swoim składzie produkt musi posiadać co najmniej cukry będące monosacharydami lub disacharydami czy środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.4) np. ksylitol, erytrytol, sorbitole, lub też kofeinę czy taurynę.

Co pozostaje korzystne dla podmiotów z szeroko pojętego rynku farmaceutycznego, z uwagi na szereg wyłączeń, przedmiotowej opłacie nie podlegają między innymi napoje:

1) będące wyrobami medycznymi w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 186), 

2) będące suplementami diety w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 39 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1252 oraz z 2020 r. poz. 284 i 285),

3) będące żywnością specjalnego przeznaczenia medycznego, preparatami do początkowego żywienia niemowląt, preparatami do dalszego żywienia niemowląt,

5) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo- -warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju,

6) będące roztworami węglowodanowo – elektrolitowymi, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 432/2012 z dnia 16 maja 2012 r. ustanawiającym wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci, w których zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju,

7) będące wyrobami, w których na pierwszym miejscu w wykazie składników znajduje się mleko albo jego przetwory, niezależnie od ich sklasyfikowania w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Celem potwierdzenia braku konieczności uiszczenia opłaty od napoju, należy zweryfikować czy dany produkt rzeczywiście mieści się w ramach jednej ze wskazanych kategorii. Dosłowne brzmienie ustawy sugeruje że jeśli dany napój spełnia kryteria określone w definicji np. suplementu diety z art. 3 ust. 3 pkt. 39 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia to nie będzie podlegał podatkowi cukrowemu. Wydaje się jednak, że aby można było faktycznie mówić o zwolnieniu z podatku, dany produkt musi nie tylko wypełnić definicję suplementu diety, ale także spełnić pozostałe wymogi określone w ustawie o bezpieczeństwie żywności i żywienia w odniesieniu do tej kategorii produktów, w tym w przypadku suplementów diety będzie to dokonanie powiadomienia do GIS zgodnie z art. 29 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Odnośnie wyrobów medycznych, dany produkt powinien wypełniać definicję wyrobu medycznego wskazaną w art. 2 ust. 1 pkt. 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych, dodatkowo na pewno powinien przejść ocenę zgodności z wymaganiami przewidzianymi dla danej kategorii wyrobów medycznych.

W przypadku pozostania produktu poza zakresem ustanowionych wyłączeń, podmiot jest zobowiązany samodzielnie wyliczyć wysokość opłaty, jak również dostosować się do między innymi obowiązków raportowania.

Należy zaznaczyć, że ustawa przewiduje również dodatkowe sankcje w przypadku niewykonania nałożonych na podmiot obowiązków, co oznacza, że w sytuacji nieuiszczenia opłaty w terminie, naczelnik urzędu skarbowego ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę w wysokości odpowiadającej 50% kwoty należnej opłaty.


Autorzy: Karolina Bennich oraz Justyna Stefańczyk-Kaczmarzyk
KONDRAT i Partnerzy,  biuro@kondrat.pl

Źródło zdjęcia: https://pixabay.com/pl